نمک تصفیه یا نمک دریا، کدام بهتر است؟
مدتی است که از گوشه و کنار نام نمک دریایی را میشنویم و این که خاصیت درمانی دارد و حتی میتوان از آن در بهبود فشارخون استفاده کرد. با شنیدن این مطالب بسیاری از هموطنان تمایل پیدا کردهاند که از نمک دریایی بیش از پیش در تهیه غذاهایشان استفاده کنند با این امید که نه تنها به ارتقای سلامتشان کمک میکند بلکه درمانکننده بسیاری از بیماریهایشان به خصوص فشارخون خواهد بود. اما باید گفت نمک دریایی با نمکی که ما استفاده میکنیم از لحاظ تغذیهای هیچ تفاوتی ندارد و تنها فرقش این است که کریستالهای آن درشتتر است و در برخی غذاها سبب ارتقای کیفیت آن میشود. به عنوان نمونه در برخی نانها و شیرینیها اضافه کردن این نوع نمک، سبب قوام بهتر و حتی تردی بیشتر میشود و کیفیت را بالا میبرد اما از لحاظ تغذیهای تفاوتی با نمک سر میز ندارد.
پس باید همان نکاتی که در مورد نمک معمولی رعایت میکنیم، در مورد نمک دریایی نیز در نظر بگیریم یعنی روزانه بیش از ۳ تا ۴ گرم استفاده نشود زیرا زیادهروی در مصرف این نمک نیز بیماریهای قلبی و سکته را به همراه خواهد داشت و طول عمر فرد را پایین خواهد آورد.
نمک دریا نمکی تصفیه نشده است و علاوه بر داشتن فلزات سنگین، دارای ماده خطرناکی همچون آرسنیک است. آرسنیک شبه فلز سمی، معروفی است که مصرف آن سرطانزا است
جالب است بدانید مطالعات نشان دادهاند که داشتن رژیمهای غذایی که نمک فراوانی در آنها وجود دارد احتمال پوکی استخوان را به مراتب افزایش میدهد.
بنابراین مصرف این نوع نمک آن هم در حجم نامتعارف به فشارخونیها و زنان باردار توصیه نمیشود.
نمک نامی است عام که به کلرور سدیم گفته می شود، کلرور سدیم به صورت بلورهای سفید مکعبی شکل با دانه های بسیار ریز در طبیعت وجود دارد. نمک طعام محصولی است متبلور، شورمزه و بدون بو که عمدتا” از کلرور سدیم تشکیل شده است.
از آغاز تاریخ زندگی بشری کاربرد کلرورسدیم به عنوان یک نوع چاشنی که به رژیم غذایی افزوده می شود کاملا” روشن است و خواص ضد میکروبی نمک و خاصیت نگهداری مواد غذایی و جلوگیری از فساد آن ها روشی متداول در زندگی بشر بوده است.
امروزه با توجه به شیوع بالای بیماری های قلبی و عروقی و پرفشاری خون مصرف زیاد نمک به عنوان یکی از مهم ترین عوامل خطر در بروز این بیماری ها شناخته شده است، آمارها نشان می دهد که از هر ۸۰۰ مورد مرگ و میر در کشور ۳۰۰ مورد آن ناشی از بیماری های قلبی و عروقی بوده می باشد. سرانه مصرف نمک در کشور ما ۱۵-۱۰ گرم در روز برای هر فرد می باشد که این میزان بنا به توصیه سازمان های بین المللی بایستی به ۳-۲ گرم در روز کاهش پیدا کند.
نمک در طبیعت به دو صورت جامد (معادن نمک) و محلول در آب دریا وجود دارد. در نواحی مختلف ایران، معادن نمک به صورت کوه های نمک و نمک دریا دیده می شوند. نمک به دست آمده از معادن، دارای ناخالصی هایی است که برای سلامتی انسان بسیار مضر می باشد.
ناخالصی های نمک: مواد نامحلول مانند شن، ماسه و خاک و مواد آلوده کننده که جهت استخراج از معدن استفاده می شود و مواد محلول نظیر سختی (کلسیم و منیزیوم) سولفات و فلزات سنگینی از قبیل سرب، جیوه، ارسنیک، کادمیوم و … می باشند.
وجود این ناخالصی ها در نمک می تواند منجر به بروز عوارض نامطلوب در اندام های گوارشی، کلیوی، کبدی و ریوی شده و در مواردی ایجاد مسمومیت نموده، حتی باعث ممانعت در جذب آهن بدن شوند. بنابراین واحدهای تولید کننده نمک با تجهیز سیستم تصفیه توانسته اند با روش تبلور مجدد (کریستالیزاسیون مجدد) ناخالصی های محلول و نامحلول موجود در نمک را حذف نمایند و نمکی کاملا” بهداشتی تحت نام “نمک تصفیه شده” تبلور مجدد را تولید و عرضه نمایند.
بدود دیدگاه